من در همین جا از فرصت استفاده می کنم و از گردآورندگان این کتاب قیمتی که به نام «الحیات »نامگذاری شده است به مناسبت جمع آوری گنجینه های گرانبهای فرهنگ غنی اسلامی سپاسگذاری می کنم.

. شاخص اصلی الحیاه در این است که برای رسیدن به رأی دینی در یک موضوع، کتاب و سنّت را با مهارتی خاص در کنار هم آورده و سپس -با درک عقلی- به تحلیل آنها پرداخته و نظریه برگرفته است.
تبویب موضوعات دینی، با ویژگی جمع آیات قرآن و حدیث، اگرچه مسبوق به سابقه است، ولی با ویژگی الحیاه و کیفیت آن، سابقه نداشته است.

واقع این است که “الحیاه” ، حرف گفتنی بسیاری دارد. بسا آیات یا روایات که فحول از علما، تفسیر و ترجمه کردهاند، امّا زاویۀ نگاهشان غیر از استاد حکیمی (و دو مؤلّف دیگر) بوده. او با نگاهی فراگیر و گسترده و توجّه به مسائل جدید زندگانی بشر، قرآن و حدیث را ترجمه و تبیین میکند. به این جهت استنباطهایی میکند که دیگران نکردهاند یا تا آن حد بر آن تأکید ننمودهاند.

در مسجدها، یا حسینیّه ها، دور هم جمع میشدیم، کتابهای حضرتعالی و مهمترینشان، الحیاه ، الگوی ما بودند

اگر به الحیاه مراجعه شود، خواهید دید که شیوۀ عمل، چنین است که نخست، موضوعی طرح میشود و در زیر آن موضوع، آیاتی آورده میشود و در زیر آیات، روایات آن موضوع میآید، و گاهی در آخر فصلها یک تجزیه و تحلیل کلی و یک جمعبندی از مجموع فصل، اضافه میشود. حال اگر مرحله به مرحله، اینها را بررسی کنیم، میبینیم آیاتی که دربارۀ موضوع مورد نظر انتخاب شده، تفسیر موضوعی آن است و نسبت به روایات ذیل که این آیات را تفسیر میکند، تفسیر مأثور است، و نسبت به آن تجزیه و تحلیلی که از مجموع این ابواب انجام میدهد، تفسیر به قصد و اهداف ( هدفیِ ) آیات قرآن کریم است.